بررسی ساختار ژنتیکی روباه معمولی(Vulpes vulpes) در مرکز ایران با استفاده از توالی ژن ناحیه کنترل میتوکندری

در این مطالعه به منظور بررسی ساختار ژنتیکی روباه معمولی در مناطق مرکزی ایران، 32 نمونه بافت از پنج استان (اصفهان، تهران، سمنان، کرمان و یزد) جمع‌آوری شد. پس از استخراج DNA، ژن ناحیه کنترل از ژنوم میتوکندری توسط واکنش زنجیره‌ای پلی‌مراز تکثیر و 327 جفت نوکلئوتید از این ژن برای هر نمونه توالی‌یابی شد. نتایج نشان داد که 24 هاپلوتایپ متفاوت در بین نمونه‌ها وجود دارد و تنوع هاپلوتایپی برابر با 98/0 است. با توجه به نتایج تجزیه و تحلیل واریانس مولکولی (AMOVA) نمونه‌ها، شباهت متوسطی بین جمعیت‌ها وجود دارد و بیش‌ترین واریانس نمونه‌ها مربوط به تغییرات درون جمعیتی است. بر اساس میزان شاخص راجر-هارپندینگ و چند نمایی بودن نمودار آن گسترش گونه اتفاق نیفتاده است، اما بر اساس نتایج دو آماره تاجیما و FU می‌توان نتیجه گرفت که امکان گسترش گونه در گذشته وجود داشته، اما این گسترش معنی‌دار نبوده است. درخت تبارزایشی رسم شده بیانگر این مسئله است که ساختار ژنتیکی مستقلی برای جمعیت‌های مورد مطالعه وجود ندارد و تفاوت درون جمعیتی بیش‌تر از تفاوت بین جمعیتی است و شبکه هاپلوتایپی رسم شده نیز این نظر را تأیید می‌کند. اگرچه با توالی‌یابی یک قسمت کوتاه از ژنوم یک گونه به تنهایی نمی‌توان برنامه حفاظتی برای یک گونه را مشخص نمود ولی بر اساس نتایج بدست آمده می‌توان نتیجه گرفت که جمعیت روباه در این مناطق در حال حاضر با مشکل گردنه بطری روبرو نیست.